Kunstbiografie Friso Voorn

 

Mijn vroegste herinnering aan kunst was toen ik 5 jaar oud was. Ik ben toen met school naar het Van Gogh Museum geweest. Ik was me voor het eerst bewust dat ik naar kunst keek. Daarna ben ik schilderijen met een andere blik gaan bekijken.

Ik heb met mijn ouders veel musea van jongs af aan bezocht en ook wel eens een galerie bezocht. Het zijn wel meer musea, een enkele keer een galerie. Overal waar we als familie naar toe gaan, bijvoorbeeld op vakanties, steden, dan bezoeken we altijd ook een museum. Zo ben ik in Amsterdam wel in elk museum geweest en ook in veel in musea in andere landen. Mijn ouders hebben veel belangstelling voor kunst, maar mijn belangstelling is minder. Ik ga altijd wel met ze mee.

Met vrienden heb ik het niet echt over kunst. We gaan ook niet naar musea of tentoonstellingen met elkaar. We zijn eigenlijk meer geïnteresseerd in andere dingen.

 

De kunstvormen die mij het meest interesseren zijn grote schilderijen zoals schuttersstukken,  beeldhouwkunst en architectuur. Schuttersstukken heb ik gezien in het Rijksmuseum, de Hermitage en in het Frans Hals museum in Haarlem. De architectuur van Gaudi vind ik erg mooi en ik ben dus ook in Barcelona geweest en heb bijna alles van Gaudi bezocht. De Sagrada Familia vond ik het mooist.

 

Thuis hebben we ook veel kunst hangen. We hebben schilderijen in Impressionistische, Fauvistische stijl. Mijn vader is kunstenaar, hij is klassiek pianist van beroep. Zelf maak ik geen kunst. Ik vind het wel leuk om na te tekenen, maar doe dat meer voor opdrachten voor school dan thuis.

 

Het laatste museum wat ik heb bezocht, is het Rijksmuseum geweest. Ik heb daar toen de tentoonstelling over Zuid-Afrika bezocht. Het was een interessante tentoonstelling over de geschiedenis van Zuid Afrika en de rol die Nederland daar heeft gespeeld. Er waren oude tekeningen van de Zuid-Afrikaanse cultuur.

 

Ik kan nog niet zeggen wat ik van het vak kunst & cultuur vind, aangezien ik nog niet precies weet wat ik kan verwachten of wat het inhoudt.

Wat ik verwacht van CKV is dat we naar tentoonstellingen gaan, meer over kunst leren en dat we met die kennis naar kunst gaan kijken en daar dan een verslag over moeten maken.

 

Friso Voorn

4VA

 

 

De Nieuwe Kerk, tentoonstelling “We have a dream”

 

De Nieuwe Kerk zit naast het Paleis op de Dam. De kerk stamt uit 1408 en is na een grote brand in 1645 gerestaureerd. Er liggen een aantal grote zeehelden begraven, zoals Michiel de Ruijter die een mooi grafmonument heeft. 

 

We zijn naar de tentoonstelling “We have a dream, Ghandi, King, Mandela” in de Nieuwe Kerk gegaan. Een tentoonstelling over 3 grote wereldverbeteraars. Toen we binnen kwamen kregen we een audio tour mee. Met je audio kon je op verschillende plekken van de tentoonstelling je audio scannen en dan kreeg je informatie. Alle 3 de leiders hadden een eigen deel in de tentoonstelling. Ze hebben alle 3 strijd geleverd tegen rassendiscriminatie en ongelijkheid. Ghandi deed dat in India, King in Amerika en Mandela in Zuid-Afrika. Bij alle drie kreeg je te horen waarom ze zich hebben ingezet om de wereld te verbeteren, wat ze hebben betekent voor hun volk en het werd ook duidelijk dat ze nu nog van invloed zijn.

 

Bij Ghandi kon je films bekijken over zijn leven, wie hij was, wat hij heeft gedaan en over zijn dood. Toen Ghandi in de eerste klas van een trein zat werd hem gezegd dat hij naar de derde klas moest, omdat hij een donkere huidskleur had. Ghandi had wel een kaartje, was advocaat, maar dat maakte allemaal niks uit. Ghandi weigerde uit de trein te stappen en werd uit de trein gezet. Daarna ging hij zich inzetten voor de onafhankelijkheid van India, onafhankelijk worden van het Britse rijk

 

Ook over Martin Luther King was er veel informatie, foto’s en films te zien. King leverde strijd tegen de rassendiscriminatie. Dat is hij gaan doen nadat hij hoorde dat  een zwarte vrouw expres in het blanke deel van een bus ging zitten en weigerde op te staan voor een blanke. Er lag achter glas een door hem geschreven toespraak waar hij het over het afschaffen van de slavernij heeft. Zijn beroemde toespraak, I have a Dream, kon je horen. Er was een spreekstoel zoals bij King, waar je zelf ook achter kon staan. Je kon daar een filmpje van jezelf maken waarin je je eigen droom vertelt, “Tell me your Dream”.

 

Van Mandela waren er ook veel foto’s en filmmateriaal. Er lag een boek van Shakespeare met daarin  aantekeningen van Mandela. Dit boek heeft hij gelezen toen hij 18 jaar gevangen zat op Robbeneiland. Hij zat daar, omdat Zuid Afrika bang was dat hij de blanke regering wilde omverwerpen. Nadat hij is vrijgelaten ging Mandela strijden net zoals King tegen rassendiscriminatie, tegen de Apartheid in Zuid-Afrika.

 

Ik vond het een interessante tentoonstelling. De foto’s en beelden zijn indrukwekkend en laten je zien hoe bijzonder deze mensen zijn geweest en wat zij hebben gedaan voor de wereld.  Wat hun ook anders en sterk maakte is dat zij geen geweld gebruikte. Het zijn grote voorbeelden van wat een mens kan doen. Het is wel een naar idee dat waar zij strijd tegen leverde, discriminatie en ongelijkheid,  nog steeds bestaat. King en Ghandi zijn allebei vermoord en Mandela is president van Zuid-Afrika geworden.

 

Eindredacteur Friso Voorn

 

Paleis op de Dam

 

In het Paleis op de Dam kregen we een rondleiding van een gids.

Het Paleis op de Dam was vroeger het stadhuis van Amsterdam. In het stadhuis van Amsterdam zat ook de rechtbank. In deze zaal werden doodvonnissen uitgesproken en zijn muurbeelden te vinden waarover we uitleg kregen. Onze gids legde precies uit wat de beelden betekende.  Er zijn 3 muurbeelden te zien. De vonnissen van de Romein Brutus die zijn zoons liet onthoofden, omdat ze tegen Rome samen spanden, de Grieks koning Zaleucus die zijn eigen oog laat uitsteken voor zijn veroordeelde zoon en de wijsheid van de Bijbelse koning Salomo.  De muurbeelden laten zien dat vonnissen onpartijdig en wijs moesten zijn.  De wet boven alles, zelfs als de rechter over zijn eigen zoon een vonnis moest uitspreken.

 

Na de rechtbank zijn we verder gaan lopen naar de grote zaal. De grote zaal ligt in het midden van het stadhuis en je ziet op de vloer wereldkaarten en een sterrenkaart. Het idee was te laten zien dat Amsterdam het centrum was van de wereld en de hemel.

 

De gids gaf informatie over de schilderijen en de beelden in het paleis. Er hangen grote schilderijen met afbeeldingen waar je ziet hoe trots ze zijn op hun land, met sterke staatsmannen en Bijbelse vertellingen. Veel Nederlandse schilders hebben schilderijen gemaakt voor het stadhuis, zoals Govert Flinck en Ferdinand Bol.

Er zijn beelden te zien die allemaal een betekenis hebben, bijvoorbeeld een beeld van een vrouw met de uitrusting van Minerva, godin van de wijsheid en het beeld van Atlas die het hemelgewelf op zijn schouders draagt.  Atlas staat ook boven op het dak van het paleis.

De gids vertelde details die je anders niet zou zien. Zoals mini beelden waar je zag dat er heel veel werd gedronken .  Verder zijn er beelden van de planeten te zien, zoals Mercurius, Jupiter, Mars, Venus en Saturnus.

 

Het stadhuis heeft nu een nieuwe functie, een paleis dat door het Koninklijk huis wordt gebruikt. De koning wuift hier naar het volk en krijgt lessen in wuiven (grapje van de gids).

Het is ook een museum en open voor publiek te bezoeken.

 

 

 

ckvwo Workshop Beatboxen enzo

 

Het was een aparte workshop. Het begon een beetje chaotisch maar het was een leuke afwisseling van de workshop De Hollandse Meesters, die we ervoor hadden. Aan het begin ging de leraar zelf beatboxen! Een leuk begin van de les als je het mij vraagt. Hij vertelde wat over zich zelf, hoelang hij zelf al beatboxte en waarom hij het zo leuk vond. Hij zei zelfs dat hij Nederlands kampioen beatboxer is. De belangrijkste reden waarom hij beatboxen zo leuk vind is dat je de geluiden zelf met je mond en keel produceert. Oftewel dat je er geen instrument voor nodig hebt. Vervolgens liet hij ons wat filmpjes zien over de wereldkampioen, en beatbox battles. Hij legde uit welke technieken ze toepassen, en welke stijlen. Hij liet ons muziekstijlen zeggen bijvoorbeeld: Klassiek, pop rhytm zelfs R&B en hij probeerde ze door middel van beatboxen na te doen. Het viel me op dat je met beatboxen bijna alle muziekstijlen kon beatboxen. Wel vond ik dat het allemaal een beetje hetzelfde was, niet echt veel variatie. Tenslotte leerde hij ons zelf de  beatbox basics. Door middel van het drumstel. Toen we deze allemaal een beetje onder de knie hadden konden we onze beatbox basics in de praktijk brengen. Hij verdeelde de klas in 3 groepen, iedere groep had zijn eigen beatbox geluid en ritme. Iedere groep moest zijn geluid en ritme aan houden, en het eindresultaat was dat het een beetje klonk als een echte beatboxer. Het was leuk, maar ik vond het wel lastig. Ik weet nu wel het een of ander van beatboxen. Ik denk niet dat ik er nog wat mee ga doen.