Datum voorstelling: 21 februari in het Van Ostadetheater te Amsterdam

Gezelschap: Het Poldertheater

Spel: Samora de Boer, Kiara Dubbelman, Zippora Peters, Jesse Stenzler, Meike te Stroete, Juliette Talakua, Tade van Tilborg
Tekst: Eva Gouda/Poldertheater
Regie: Janwillem Slort, Sheila Bosman
Vormgeving en kostuums: Udo Thijssen
Lichtontwerp: Maarten Verheggen
Geluidsontwerp: Mark Bergwerff

 

 

In het Van Ostadetheater in Amsterdam hebben we de theatervoorstelling Mariken van Nieumeghen door het Poldertheater gezien. Ik had vooraf geen idee wat voor voorstelling het zou zijn, ik wist alleen de titel. Het is eigenlijk een middeleeuws verhaal, maar het Poldertheater heeft er een voorstelling van gemaakt dat gaat over een meisje dat in deze tijd leeft. Het verhaal gaat over dingen die jongeren nu tegen komen het leven. Hoe moeilijk het is om in deze tijd op te groeien, welke problemen je tegen komt, ouders die van alles willen, over momenten dat je verdrietig was of pijn voelde. Maar ook leuke dingen.

 

Er is geen doek dat open gaat als de voorstelling begint, de acteurs komen zo het toneel op. Het zijn allemaal jonge acteurs. Het is een realistisch toneelstuk met elke keer een ander thema. Mariken is niet echt blij met haar leven. Je volgt haar leven en de problemen die zij tegen komt. Er zijn ook momenten die minder realistisch zijn. Iedereen wisselt van rol. Er zijn 2 acteurs die Mariken spelen en er is een soort van duivel die Mariken meelokt in slechte gedachten en haar slechte dingen laat doen. Een enkele keer stapt een acteur uit zijn rol en richt zich direct tot het publiek. We zaten best dicht op het podium. Ze gingen bijvoorbeeld op de schoot zitten van 2 mensen in het publiek, wat ze volgens mij deden om het publiek meer betrokken te laten raken. Wat ook gebeurde is dat de acteurs op lazen wat wij tijdens de workshop op school moesten opschrijven. De opdracht was een geheim op te schrijven of iets waar je spijt van had. Toen gespeeld werd dat Mariken in Berlijn was, werd dat wat wij hadden opgeschreven opgelezen met het idee dat dat allemaal dingen waren die zij had meegemaakt.

Het podium is vlak en er is niet veel decor, wat blokken die als stoel gebruikt worden en als Marike in Berlijn is, dan is op de achtergrond een doek met Berlijn erop te zien. De acteurs hebben verschillende kostuums aan, aangepast aan waar Mariken is en en met wie. Ze ontmoet een soort heftige groep, die haar meenemen naar Berlijn. Zij zijn ruig en donker gekleed en staan naar mijn idee voor duistere en slechte invloeden. Er is ook een jongen die twee rollen speelt. Hij speelt de tante van Marike en heeft dus vrouwelijke kleren aan, maar speelt ook een jongen en heeft dan jongens kleren aan.

Als rekwisieten wordt een Iphone door de hoofdpersoon Mariken gebruikt. Ze luistert en danst op de muziek. Ook was er een keyboard dat bespeeld werd door de jongen die ook de tante speelt.

De belichting speelt ook een rol. Het is meer donker als ze in Berlijn zijn en als Mariken bij haar tante is dan is de belichting lichter.

 

In de voorstelling is veel muziek. Er worden geluidseffecten gebruikt op spannende momenten, zoals harde geluiden. Het gaf een extra effect, want het versterkt alles waardoor het intenser wordt. Er wordt vaak overdreven gespeeld met veel schreeuwen en snel rondlopen.

Het verhaal wordt chronologisch vertelt, er is wel een verandering van plaats en tijd. Mariken gaat naar Berlijn en is daar enkele jaren voordat ze weer terug gaat naar Nederland. De belangrijkste personages zijn Mariken en de groep mensen die haar meenemen naar Berlijn.

 

Korte samenvatting

Het gaat over een meisje dat Mariken heet van wie haar ouders hebben haar verlaten. Ze woont nu bij haar oom, maar ze verveelt zich daar. Haar oom wil dat ze meer naar buiten gaat en stuurt Mariken naar haar tante. De tante wil haar helemaal niet en ze laat Mariken in de waan dat niemand haar mag, ook haar oom niet. Ze besluit weg te lopen. Ze komt dan de verkeerde mensen tegen, een groep mensen die er duister uitzien. Die groep hebben een slechte invloed op Mariken. Ze overtuigen haar dat ze overal scheit aan moet hebben en dat ze met hun mee moet gaan naar Berlijn om te feesten. Dat doet Mariken en ze gaat met de trein naar Berlijn waar ze heel veel jaren is. Na jaren beseft ze dat ze heel lang weg is geweest en haar oom zich vast zorgen moet maken. Ze krijgt heimwee en bezoekt met die groep Nederland. Dan komt ze opeens haar oom tegen en ontstaat er een dilemma bij haar. Haar oom wil Mariken meenemen, maar die groep ook. Ze zit dan in een conflict. Er is veel ruzie met die groep. Uiteindelijk kiest is voor niemand.

 

Ik vond de voorstelling niet heel goed, maar wel vermakelijk. Ga vooral niet vooraan zitten, want dan zijn de acteurs te dichtbij en dat geeft een ongemakkelijk gevoel. Ik vind het raar dat ze zomaar op je schoot gaan zitten. Niet iedereen vindt dat fijn of wil dat. Ik zag het onderwerp er niet in terug, het kwam niet echt over. Het was best een hectische voorstelling.